Gülistan (Farsça: گلستان ‎‎ Golestȃn^[1] "Gül Bahçesi"), İran Edebiyatı'nın en önemli eserlerinden birisidir.^[1] 1258 yılında yazılmış olan bu kitap, en büyük Ortaçağ Fars şairlerinden biri olarak kabul edilen İranlı şair Sa'di'nin iki büyük eserinden biridir. Aynı zamanda en popüler kitaplarından biridir ve Doğu'da olduğu kadar Batı'da da etkili olmuştur.^[2] Gülistan rengarenk güllerden oluşan bir bahçe gibi, şiir ve öykülerden oluşan bir derlemedir. Genellikle bir bilgelik kaynağı olarak alıntılanmaktadır. "Ayakkabım yok diye üzülüyordum, ayakları olmayan bir çocuk görene değin." şeklindeki ünlü sözü, bütün dünyada kullanılmaktadır.^[3]

Gülistan'ın öykülerinin minimalist temaları, tam bir dil ve psikolojik anlayış ile ifade edilir ve matematiksel formüllerin özüyle bir "fikir şiiri" yaratır.^[1] Kitap insanlığın karşılaştığı neredeyse her büyük sorunu iyimser ve hafifçe hüzünlü bir tonla irdeler.^[4] Kitapta ayrıca hükümdarlar için çok fazla öneri var, bu haliyle prensler için de bir başucu kitap işlevi görmüştür..