Sözlerim, uzun bir yolculuğun, uzaklığın, kendisini kuzey’in kırları ve yalnızlığından ayırmayan, güneyin uzak topraklarına yaptığım uzun, kişisel bir yolculuğun izlerini taşıyacak. ülkemin en güneyinden konuşuyorum. biz şilililer, başı gezegenin karlarla kaplı kuzey kutbu’nu yalayan isveç’in coğrafyasına benzerliğimizle, güney kutbu’nun sınırlarına dek uzanırız. orada anayurdumun uzak yabanıllığında, şu anda unutulmuş bir dizi olayla kendimi bulduğum yerde, insanın arjantin sınırına ulaşabilmesi için -ben zorundaydım-önce and’ları aşması gerekir...