Alaycı biçimde yüceltilmiş kılı kırk yaran bürokrasi, Timsah’taki sonu gelmez düşlemin özlü temasıdır. Öykünün yereyi, kabusa varan bir düştür ama ince alaylı vurgusu ve başkişilerinin kırılganlığı ve önemsizliği sayesinde kat kat uçurumun derinliklerinde yitip gitmez.
Dünya mefhumumuzu kişisel bir olgu gibi biçimlendirebilecek olan hayranlık uyandırıcı Lazarus, kendi billuru içinde Andreyev’in acı dolu yazgısını yansıtır. Son iki metindeki düşsellik, başlangıçtan beri aşikardır; Lev Tolstoy’un öyküsü İvan İlyiç’in Ölümü’nde kaçınılmaz, şaşkınlık uyandırıcı ve doğaüstü açınlama en sonda çıkagelir, tıpkı bir ruhun son deneyimi gibi.
Jorge Luis Borges