Çalışmam tamamen şekle dönük ve yüzeyseldir. Sanıyorum ki, eserin aslı, zamanında, devrinin kültür yapısına ve düşüncesine uygun olarak, zevkle okunsun ve kolay akılda kalsın endişesiyle, manzum yazılmıştır. Ancak bugünkü dilimize tercümesi - doğaldır ki - düzyazı şeklindedir. Bu haliyle eseri okuyup incelerken, bir uyarlama yapılabileceğini düşündüm.

Bu değerli eseri, günümüzde daha çok kimseye ve zevkle okutmanın gereğine inandım. Bu eseri, aslına uygun şekilde, yani ölçülü ve uyaklı olarak, yeniden yazabilmeyi tasarladım. Daha önce, Divanü Lü-gat-it Türk kitabı için yaptığım çalışmalarımdan kazandığım deneyim ve cesaretle işe başladım.

Başlangıçta, beni düşündüren en büyük eksiğim, aruz veznini kullanacak derecede bilmeyişimdi. Ancak, okuyucuyu, dilimizin özelliklerini ve günümüz kültür yapısını düşününce de, bu eksikliğin çok ta önemli olmadığına, hece vezni kullanılarak giderilebileceğine, böylesinin daha da iyi olacağına karar verdim.

Olabildiğince, kelimelerin bugünkü karşılıklarını aynen kullanmaya 6 + 5 onbirli hece vezni ile asıl söyleniş ritmini değiştirmemeye, eserin aslında bulunan dörtlükleri, ses ve kelime oyunlarını aynen yapmaya çaba gösterdim. İtiraf etmeliyim ki zaman zaman çok zorlandım. Başlangıçta, günde ancak 15, 20 beyitlik uyarlama yapabiliyorken, gittikçe rahatladım. Gitgide, metinden okuduğumu, tercümeye bakmadan, anlar hale geldim. -